| بومی منطقه | کشور های برزیل ، بولیوی و پاراگوئه |
| مشخصات مورفولوژی | تعداد بیشماری از این کاکتوسها دارای پیکری کوچک ، بدنه ای کروی با رشدی بسیار اندک بوده و دارای تعداد ٢ تا ١٠ شیار و شماری خارهای کلفت می باشند . رنگ بدنه آنها سبز تا قهوه ای نزدیک به سبز و گاهی مایل به رنگ سیاه است . آرئولها گاهی پرزدار بوده و ٥ تا ٢٠ عدد خار شعاعی و گاهی یک خار کانونی نیز دارند .خارهای شعاعی کم و بیش فشرده هستند و اغلب درازای آنها به ٣ سانتیمتر میرسد ولی خارهای کانونی (مرکزی) بلندتر و طولشان به ٨ سانتیمتر هم میرسد . در رنگ خارها دگرگونیهایی از سفید ، زرد ، قهوه ای تا سیاه رنگ نیز دیده شده است (در پاره ای از گونه ها خارهای شعاعی و کانونی به روشنی دیده نمیشوند ) . گلها قیفی شکل در رنگهای کرم سفید تا صورتی به درازای ٥ تا ١٠ سانتیمتر در آغاز تا پایان فصل تابستان در هر شامگاه نمایان میشوند . میوه هایی توتی شکل و کوچک با رنگ سفید دارند که اغلب هنگام رسیدن به صورتی میگرایند . |
| روش تکثیر | روش ازدیاد آنها کاشت بذر می باشد . دیسکوکاکتوسها پس از رویش از بذر رشد بسیار اندکی داشته و همانگونه که بازگو شد ، این جنس با نگرش به اندازه کوچک آن ، بهتر است که برای حفاظت مناسبتر رشد بیشتر ، بر روی پایه پیوند نگهداری شود . |
| مراقبت و نکات باغبانی | روی هم رفته در زمستان خاک خشک را می پسندند و در آب و هوای گرم و سوزان تابستان به آبیاری ، کافی و به هنگام نیازمندند . |